Weer terug en aan de slag

Rusland.
Woensdag 2 april hadden Menno en ik al om 6.58 uur de trein naar Stockholm. We hebben de hele dag veel rond gewandeld in Stockholm en veel gezien inclusief het Nobelprijs museum. Wat eigenlijk niet veel bijzonders was.. Savonds kregen we voordat we de partyboot op gingen naar Finland onze paspoorten terug. Was wel fijn om die weer vast te pakke! De avond op de boot niet al te gek gefeest. Gewoon rustig een pilsje gepakt. Want de volgende Morgen maakten we voor het eerst kennis met ons huis voor de komende week. De bus…

Donderdag zijn we vanaf de Finse haven naar ST Petersburg gereden. Op de grens moesten we ons paspoort met visa natuurlijk laten zien en konden we gelijk kennis maken met de Russische gastvriendelijkheid. Savonds kwamen we aan in ST Petersburg waar we de eerste avond in het hotel hadden gegeten. Hier kwamen we er al gelijk achter de Rusland niet per definitie goedkoop is. Want het eten en het bier was niet goedkoop (alloewel het misschien ook kwam doordat Menno eerst een foute bestelling had gemaakt en een saladetje kreeg i.p.v. echt voer. Daardoor moest er nog een spaghetti achteraan, wat het totaal(bedrag) natuurlijk niet tot zijn goede deed).. Daarna zijn we er nog even op uit gegaan maar we konden in de gauwigheid niet echt iets vinden op een donderdag avond. We besloten om de taxi terug naar huis te pakken. We gingen naar de rand van de straat en stoken ons hand omhoog. Gelijk stopten er 3 auto’s waarvan geen 1 een taxi was. Dit resulteerde in een goedkope dollemans rit door rode stoplichten en met snelheden van 100 km/h door het centrum. 5 minuten later zaten we met een fles vodka met nog een paar andere studenten inclusief een gekke rus die geen woord engels sprak, maar toch de hele avond bij ons zat en tegen ons praten over machine, moskou en auto (verder kon ik der echt niks van maken) in de lobby van het hotel.

De volgende morgen zijn we naar het Pushkin gegaan. Op de weg er heen kwamen we nog langs de voormalige front linie van de 2de wereldoorlog van ST Petersburg Wat vroeger Leningraad heten. Het Pushkin was het voormalig zomerpaleis van de Russische Tsars. Dit is tijdens de 2de wereldoorlog in handen van de Duitsers geweest. De Russen hebben het al aardig opgeknapt maar zijn hier nog steeds mee bezig. Hier bleek al snel de Russische smaak voor kunst naar buiten te komen. Goud blinkt. Is duur. Dus mooi! In mijn ogen kwam het paleis dus een beetje kitscherig over. Smiddags hebben we in het winterpaleis rond gedwaald in het centrum van de stad, T’ Hermitage. Dit is 127478 m2 groot. oftewel 12,7 hectare wat weer gelijk is aan 25,4 voetbalbal velden en dat is weer gelijk aan 2.070.281 limburgse vlaaien. (Hmm lekker zo’n vlaai als ik terug ben haal ik gelijk een appele vlaai). Heel groot dus met veel mooie kunst, schilderijen, oude wapens en een schuil plekje met 2 stoelen waar een museum medewerker stiekem een dutje kon doen. Er waren waarschijnlijk nog veel meer andere dingen maar die ik niet heb gezien. Het was gewoon te groot om in 1 middag te bezichtigen.

Savonds zijn we met de bus naar Moskou gereden. St Petersberg is de op 2 na grootste stad van Rusland en was vroeger zelfs de een tijdje de hoofdstad van Rusland. Met 5.000.000 inwoners is het de meest noordelijk gelegen miljoenenstad van de wereld. Je zou dus verwachten dat er een goede snelweg verbinding ligt tussen Moskou en ST Petersberg. Nou niet dus! Op sommige stukken was het zo erg dat de buschauffeur met 40km/h over de (snel)weg moest rijden. Vroeg in de morgen reden we langs de voorsteden van Moskou. Hier zag je goed hoe arm de armen zijn in rusland. Mensen leefden in houten schuren waar verder echt niks was. Heel apart om te zien dat een land met zo’n grote natuurlijke rijkdom zo’n grote armoede kent.

Eenmaal aangekomen in Moskou hebben we gezellig ontbeten bij de Macdonalds en zijn we in 1 ruk doorgegaan voor een site seeing tour in Moskou, waar we alle belangrijke dingen in vogelvlucht hebben gezien. Smiddags konden we naar de hotel kamer en hadden we vrije tijd tot de volgende morgen (zondag morgen). Iedereen heeft in deze “vrije” tijd smiddags een siësta gehouden, want niemand had veel geslapen op deze Highway to …. Moskou. Zaterdag avond zijn we gaan stappen in Moskou en zijn we beland in een club waar ze techno muziek draaiden. Best gezellig. Om 3 uur zijn we te voet naar een andere club gegaan. Na een uur lopen kwamen we daar aan, maar we mochten niet binnen… Dat was wel een beetje een domper. Toen zijn we nog naar een ander club gegaan maar daar kwamen we weer niet binnen…. Dus na dik 2 uur te hebben rondgelopen in Moskou hebben Menno en ik besloten om de “taxi” naar huis te pakke. De volgende dag (zondag) zijn we naar het Kremlin gegaan en hebben we verder nog rondgelopen door Moskou en dingen bezichtigd. Wat ook mooi is aan Rusland zijn de metro stations. De metro is in ST Petersberg en Moskou erg diep. Soms zelfs nog dieper als 100 meter onder de grond. De houte roltrappen in de stations zijn erg lang en diep met mooie verlichtingen. Dit resulteerde in mooie plaatjes. Zondag nacht zijn we terug gegaan naar ST Petersburg. Vreemd genoeg leek de weg terug een stuk comfortabeler. Of dat het nu kwam omdat ik moeër was als de heenweg. Of dat ik het nu al verwachte. Ik weet het niet. Gedurende de rit in de nacht merkte ik dat mijn enkels begonnen op te zwellen. Toen ik maandag morgens bij het hotel aan kwam kon ik nog amper lopen en besloot ik maar met een kussen onder mijn voeten in bed te gaan liggen en nog wat extra rust te pakken. Hellaas wilde iemand dat feestje verpesten want de hele morgen en middag was er iemand in de beton aan het boren. Heb ik weer…. Savonds zijn we naar de Russische folksdans voorstelling gegaan. Dat was best leuk om te zien en de originele klederdrachten waren best mooi. Daarna ben ik gelijk weer terug naar bed gegaan want ik voelde mij niet goed en ik kon nog steeds niet goed lopen. Na een lange nachtrust was het dinsdag morgen weer de bus in. Dinsdag vertrokken we weer richting Turku. Na een korte stop bij de grens voor een stempel en wat goedkope vodka konden we weer doorijden. Vroeg in de avond zijn we aangekomen op de boot terug naar Stockholm. Wederom ben ik weer vroeg naar bed gegaan want ik voelde mij nog steeds niet goed. De volgende morgen voelde ik me al een heel stuk beter en hebben Menno en ik nog 12 uur rondgelopen in Stockholm. We zijn toen naar het Vasa museum geweest. In dit museum staat een oude boot van het jaar 1628 opgeslagen. Dit schip was heel modern voor zijn tijd met heel veel kanonnen. Zo veel zelfs dat het door te veel topgewicht gekapseisd is tijdens zijn eerste vaart. Net buiten de haven van Stockholm. We zijn ook nog naar een historisch park geweest waar ik nog naar glasblazen, een oude timmerfabriek en een oude staalbewerkingsfabriek ben geweest. Erg vet hoe het vroeger aan toe ging. Alle aandrijfriemen drijven zonder kap gewoon los rond en je ziet alles draaien. Voor een techneut dus een genot voor de ogen..

Om 18.20 uur op woensdag was het avontuur dan toch afgelopen. We de trein terug naar Växjö. Daar stond Judith mij al op te wachten met een heerlijke maaltijd :). Dat was nog eens fijn thuis komen na een lange vermoeiende reis!! Deze keer voelde het bezoek vanaf het begin af aan comfortabel en relaxed aan. We moesten helemaal niet meer aan elkaar wennen. Donderdag zijn we naar een feestje geweest in een studentenhuis en later op de avond zijn we naar het studentcafé “Pudas”gegaan. Waar het erg gezellig was tot aan de vroege uurtjes “1 uur snachts”. (Word langzamerhand wel een beetje beu van die vroege sluitingstijd). Vrijdag hebben we onze 2 nieuwe Nederlandse huisgenootjes ontmoet die hier in het weekend zijn gekomen toen wij in Rusland waren. Daar zijn we vrijdag gelijk maar mee op stap gegaan. Maar helaas ook in de Zweedse nachtclub had ik geen geluk. Ik kwam niet binnen met mijn internationale studentenpas. Ik moest mijn paspoort bij me hebben. in Het was erg gezellig met Judith en het was weer minder om haar WEER te zien vertrekken.

Dus nu in Växjö weer terug aan de slag en aan het project werken. We hebben nog aardig wat werk liggen dus we kunnen de komende week nog flink aan de bak. Wat we ook heel zeker gaan doen. Back to life, back to work, back to normal. Alleen zo normaal dan dat ik nog steeds in een ander land ben als Nederland. Waar de rust nu toch af en toe niet als luxe maar als last word gezien. Ook al woon ik in een “stad” het voelt hier toch zo koud aan als een heel heel klien dorpje…